వేదికనలంకరించిన పెద్దలు

ఊరంతా జండాల పండగ. శ్రీ శ్రీనివాస కాన్వెట్లో ఆ పండగపేరు స్వాతంత్ర్య దినోత్సవము. అంతకు ముందు రెండు వారాల నుంచీ రోజూ సాయంత్రం పూట పీ.టీ.పిరుడు, మోరల్ పిరుడు కలిపేసి పిల్లకాయలందర్నీ వక కొటంలో చేర్చి మా అందరి చాతా దేశభక్తి గీతాలు పాడించి నేర్పించినారు. ఆగస్టు పదహైదోతేదీ పొద్దన్నే ప్రెయరు. ఐదోతరగతిలో క్లాసుఫస్టు కాబట్టి, నేనే యస్పీయల్ (స్కూల్ ప్యూప్‌ల్స్ లీడర్).

ఐదో తరగతిలో నేను ఎందుకు క్లాసు ఫస్టు అంటే - అంతకు ముందు సమచ్చరం అంటే నాలుగోతరగతిలో నాకన్నా ఫస్టొచ్చే పిల్లకాయలంతా ఈ సమచ్చరం మా బళ్లో ల్యాకపోబట్టి. అది యేరేసంగతిలే.

******* ******* *******

పొద్దన్నే ప్రెయరు. ప్రెయర్లో ప్రతిజ్ఞ . "భారత దేశము నా మాతృభూమి, భారతీయులందరూ నా సహోదరులు. నేను నా దేశమును ప్రేమించుచున్నాను. ... మ్... మ్..." ఢమాల్. ఆ తరువాతేందో ప్రతిజ్ఞ చదివేవానికి గుర్తుకు రాల్యా. మామూలుగా ఐతే మూడోతర్తి పిల్లోళ్లల్లో రోజుకొకరు ప్రతిజ్ఞ చెప్పాల. చెప్పలంటే అది కంఠోపాఠం రావాల. రాకపోతే బుక్కుజూసి చదవాల. తరవాత దెబ్బలు తినాల, యండలో నిలబడాల. జండాల పండగ రోజున ఇట్టాటి పంచాయితీ వుండగూడదని ప్రతిజ్ఞ గడగడా చెప్పేసేవానికి ఆ పని అప్పజెప్పినాము. ముఖ్య అతిథిని చూసి భయపణ్ణాడో యేమో వాడు మూడులైన్లకు మించి చెప్పల్యాకపాయ.

******* ******* *******

"స్కూల్ డిస్పర్స్". ఐదోతరగతి పిల్లకాయలు ముందుగా కాన్వెంటు బైటివొచ్చి నాలుగు లైన్లుగా నిలబడిరి. యనకాల మిగతా తర్తులు. అందరి సొక్కాలకూ జాతీయ జండా స్టిక్కర్లు. కొందరి చేతల్లో జాతీయ జండాలు. టీచర్ల చేతిలోనూ నాచేతిలోనూ మిగతా క్లాసు లీడర్ల చేతిలోనూ ఈతబర్రలు. రైలు మాదిరిగా వీధుల్లో తిరుగుతా "తేనెల తేటల మాటలతో, జయజయజయ ప్రియభారత, ..." గాట్టిగా పాడుకుంటా పోవాల. వీటిల్లో "విజయీ విశ్వతి రంగా-ప్యారా" ఒకటి.

రంగా అనేది తెలుగుపేరు. ప్యారా అనేది తురక పేరు కాబట్టి ఇది హిందూ-ముస్లిం-భాయి-భాయి రకం పాటేమో అనుకుండేవాణ్ణి; అసలాపాట తెలుగుపాట కాదనీ, ఆ పదం రంగా కాదు తిరంగా అనీ నాలుగేండ్ల తరవాత ముక్కావారిపల్లె బళ్లో మా రసూల్‌సార్ (హిందీ ఐవోరు) చెప్పినదాఁక.

ఊరేగింపు తరువాత... సభ. అందులో ముందుగా ప్రసంగాలు. మా మాస్టర్లూ టీచర్లూ ఒక్కోక్కరే వచ్చి "వేదికనలంకరించిన పెద్దలకు ..." అన్నెప్పుడల్లా మాకు డౌటు. రంగు కాగితాలన్నీ కత్తిరించి, మైదాపిండితో ఆ దూలాలకూ, వాసాలకూ, కూసాలకూ అతికించి, పెద్ద పెద్ద పురికొసలకు కూడా అతికించి, ఊపిరిబుడ్డలు ఊది, బెంచీలూ కుర్చీ సర్ది, నానా అగసాట్లుబడి వేదికను అలంకరించింది మేమైతే... అంతా సిద్ధం చేసినాక వచ్చి కూర్చొనేవాళ్లు 'వేదికనలంకరించిన పెద్దలు' యట్లౌతారబ్బా ... అని.

******* ******* *******

పిల్లకాయల ప్రసంగాలు. ఒకరిద్దరి తరవాత నా వొంతు. నేను మాత్రం వేదికనలంకరించిన అన్ల్యా. "అధ్యక్ష, ఉపాధ్యాయ, సోదరసోదరీమణులారా..." అన్యా.

"ఇది మన దేశానికి 43వ స్వాతంత్ర్య దినోత్సవం. మనం సాధించింది ఎంత? అమెరికా, జపాన్, రష్యా దేశాలు స్వాతంత్ర్యం పొందిన తరువాత ఇదేసమయంలో సాధించిన అభివృద్ధితో పోల్చిచూస్తే ...."

"... సినారె అన్నట్లు - పులినిచూస్తే పులి ఎన్నడు బెదరదూ, మేకవస్తే మేక ఎన్నడు అదరదూ, మాయరోగమదేమొగానీ మనిషిమనిషికి కుదరదూ ... ఎందుకో తెలుసా? ఉన్నదీ పోతుందన్న బెదురుతో... అనుకున్నదీ రాదేమోనన్న అదురుతో..."

"మహాకవి శ్రీశ్రీ మాటల్లో ... అవినీతీ బంధుప్రీతి చీకటి బజారు అలముకొన్న ఈ దేశం ఎటుదిగజారు ... కాంచవోయి నేటి దుస్థితి ఎదిరించవోయి ఈ పరిస్థితీ.... సమసమాజ నిర్మాణమె నీ ధ్యేయం సకల జనుల సౌభాగ్యమె నీ లక్ష్యం... ఏక దీక్షతో గమ్యం చేరిననాడే లోకానికి మన భారతదేశం అందించునులే శుభసందేశం ...."

"... జైహింద్!" --- మా నాయన రాసిచ్చి, ఎట్లా చదవాల్నో, ఎట్లా పాడాల్నో వారం పొడుగునా ట్రైనింగిచ్చి పంపించిన ప్రసంగాన్ని పొల్లుబోకుండా చదివి, అందరూ అబ్బురంగా చూస్తావుండంగా, "మనకేలే ఫస్టుప్రైజు" అనే ధీమాతో వచ్చి నా స్థలంలో కుచ్చున్యా.

******* ******* *******

నా తరవాత పిల్లకాయలు చానామంది వస్సానే వుండారు. వేదికనలంకరించిన పెద్దలకు అని ఒక్క మాటతో పోగొట్టడంల్యా. పేరుపేరునా అందరు టీచర్లకూ అతిథులకూ నమస్కరించి, ఆ పైన గాంధీ నెహురూ లాలా సర్దార్ అని ఒక పేద్ధ లిస్టు చదివి, అందరికీ వందనాలు -- ఒక దండకం. 'నాకు ఈ అవకాశాన్ని కలిగించిన ...' యింకొక పెద్ద దండకం. ఈ రెండుదండకాల మధ్యలో చెప్పేదేం పెద్దగా వుండదు.

అంతమందిలో మాట్లాడిందే గొప్పసంగతి వాళ్ల పానానికి. నా ఉపన్యాసం తప్ప మిగతాది ఒక్కటీ నచ్చలా నాకు. ఇంక ఆపేసి నాకు ఫస్టుప్రైజు ఇచ్చేస్తే బాగుండుననిపించింది. నాతోపాటుగా మిగతాపిల్లకాయలూ మాస్టర్లూ మేడాలూ అందురికీ విసుగ్గా ఉన్నిట్టు అనిపించబట్టింది. మొత్తానికి చానా సేపటికి ఉపన్యాసాలిచ్చే పిల్లకాయలంతా ఐపొయినారు. తరువాత "వేదికనలంకరించిన పెద్దల" ఉపన్యాసాలు. వాళ్లెవురూ నామాదిరిగా చెప్పల్యాకుండారు. వొక్కరుగూడా మధ్యలో పాటలు పాళ్ల్యా.

అనుకున్నిట్టుగానే మొత్తానికి నాకే ఫస్టు ప్రైజు. మా నాయన మాదిరిగా ఉపన్యాసాలు రాసిచ్చేవాళ్లు వూళ్లోనే లేరనిపించింది. దాంతోపాటు క్లాసు ఫస్టు, బెస్టు స్టూడెంటు, బెస్టు సింగరు అన్నీ నేనే. ఆటల్లో మాత్రం ఒక్క ప్రైజుగూడా రాల్యా. "ఐనా.. సదువుకునేవోనికి ఆటల్తో పనేమి? అది రానోనికే ఆటల్లో ప్రైజులొచ్చేది" అనుకుని, ఆఖర్లో న్యూట్రీన్ మెత్తచాక్లెట్లు, పిప్పరమెంట్లు నిక్కర జేబీ నిండాకూ ఏస్కోని వొచ్చిన ప్రైజున్నీ చాతబట్టుకోని ఇంటికొస్తి.

******* ******* *******

ఆనందంగా మధ్యాన్నం అన్నం తిన్న్యాక, ఆడుకుండేదానికి యీదిలోకి పొతాండంగా మాయమ్మ పిలిచి, "ఆ గోడ మింద రాసిండేది నిన్ను సూడమన్న్యాడు మీ నాయన" అంటా మా వరండా గోడను సూపిచ్చ. ఏందబ్బా అనుకుంటా చూస్తి.

"గర్వము వినాశనమునకు నాంది. __ బైబిల్"

లాంగునోట్‌బుక్కు పేపరును మూడడ్డేళ్ల యడల్పున చించి గంజితో గోడకు అతికిచ్చి పెట్టి, బ్లాకింకు పెన్నుతో నీటుగా ...

అన్నింటికంటే ముందు నాకేమనిపించిందంటే - "శబాస్!! మా నాయనకు బైబిలుగూడా తెలుసు!!"

తరువాత - నన్నెందుకు సూడమన్న్యాడబ్బా!? ఎవురికి గర్వం? నాకేం లేదే. నాకు బెస్టు స్టూడెంట్ ప్రైజుగూడా ఇచ్చినారు గదా? అని అయోమయం. నాకు గర్వం లేదంటే పూర్తిగా నమ్మబుద్దిగాల్యా. ఏమన్నా వుంటే మొగాన్నే చెప్పాలగానీ ఇట్ట గోడలమింద రాయడాలెందుకు? కోపమొచ్చింది.

ఐనా అంత కొవ్వు పనులు నేనేం జేసినా? నేనేమేంజేసినానో మెల్లమెల్లగా మతికొచ్చ. ఆలాశన సెయ్యంగా సెయ్యంగా మనకు కొవ్వు రోంతొక్కరొవ్వ జాచ్చిగానే పట్టిందని అర్తమైతా వచ్చ గానీ, వొప్పుకోబుద్దిగాల్యా. పండగపూట అన్ని ప్రైజులు గెల్చుకోని ఇంటికొస్తే ఎందుకు నన్నిట్టా ఏడిపియ్యాల అని కడుపులో చానా వుడుకుబుట్టె. యెవురూ కొట్టకండా తిట్టకండానే కండ్లమ్మట నీళ్లు దిగె.

******* ******* *******

ఆ దెబ్బతో గర్వభంగమై గంధర్వరూపందాల్చి ఉత్తమపురుష బిరుదాంకితుఁడనై శాశ్వత కీర్తిప్రతిష్టలు గడించడమట్టాటి సందమామ కతేమీ జరగలేదుగానీ, ఎప్పుడన్నా మనం రొంత అతిజేసినామని అనిపించినప్పుడు ఆ గోడ మింద లాంగునోటుబుక్కు పేపరు, దానిమింద నల్లింకుతో రాసిన బైబిలు సూక్తి గుర్తుకొచ్చి చిన్న హెచ్చరిక మాత్రం చేస్తావుంటాయ్.