ఇది కత గాదు.
వొక్కటంటే ఒక్క మాట. అంతే.
బోయోళ్లెంగటసామి గుమ్మనాగని నాయనతో అన్నె మాట.
చానా చిన్న మాట. నేను పుట్టక ముందెప్పటిదో చాన్నాళ్లనాటి మాట.
భట్టుపల్లె జనాలు వాళ్ల బిడ్డలకూ, బిడ్డల బిడ్డలకూ గూడా చెప్పుకుంటానేవుంటారీమాటను పిట్టకత మాదిరిగా.
ఈ మాటను యిని ఫక్కుని నవ్వి మరిసిపోతే పోవచ్చు. అదీ మంచిదే.
మరిసిపోకండా గుర్తుబెట్టుకుంటే యింగా మంచిది.
ఇంతకూ కతేందంటే ...
వొకనాటి పొద్దునపూట భట్టుపల్లెలో ఛఱ్ఱఛఱ్ఱామని గాస్చాండాదంట యండ. ఆ యండలో దోవ పక్కన వొక బండమింద ఒక్కడే కుచ్చోనున్న్యాడంట బోయోళ్లెంగటసామి. గుమ్మనాగని నాయన ఆ దోవన పోతాపోతా యంగటసామిని సూశనంట. గుమ్మనాగడు మా సిన్నప్పుడు మా మడికాడ జీతగాడుగా వున్న్యాడులే. ఆ గుమ్మనాగని నాయన. సూసిన ముసిలోడు గొమ్మునుండకండా, "యేల నాయనా యండలో గుచ్చోనుండావే.." అన్న్యాడంట. దానికి యంగటసామి - తలకాయ గూడా తిప్పకండా, "నువ్వు జెప్పలేదనీ, **గానివి" అన్నెంట.
ఇంతేబ్బా కత!
పిట్టకొంచెం కూతఘనం అన్నిట్టుగా ఈ పిట్టకతలో తోడుకున్నోళ్లకు తోడుకున్నెంత.
అంత యండ కూడా లెక్కలేనంత ఆలాశనలో వుండాడు. బాధలో వుండాడు. ఎవురిమిందనో దేనిమిందనో కోపంలో వుండాడు. యండలో బండమింద కుచ్చోనుండటం బోయోళ్లెంగటసామికి యిచిత్రంగా లేదు. ఆ దోవన పోతాపోతా వున్నె గుమ్మనాగని నాయనకు యిచిత్రంగా కనబడింది. యంగటసామిని కదిలిచ్చినాడు. యంగటసామి యండకన్నా ఛఱ్రమని మండిపణ్ణాడు. ఆ మాట ఎవురో యిన్న్యారు. పల్లెంతా నవ్వుకున్న్యారు. అది కత మాదిరిగా నిలిసిపొయ్యింది.
"నువ్వు కతజెప్పి శాన్నాళ్లైపోయ, యేదో వొగటి చెప్పుబ్బా" అన్యాడొగాయన. ఆయన కోసమని, యేదీ దొరక్క ఈ పిట్టకత చెప్తాండా. మామూలుగా ఐతే ఈ కత నాకు నేనే చెప్పుకుంటా వుండాల్సిన కత. బయటోళ్లకు జెప్పే కతగాదు. నేను గూడా రోంత కుడియడమగా యంగటసామి జేసినట్టే శాచ్చావుంటా యెప్పుడన్నా కోపంలో.
వొక్కటంటే ఒక్క మాట. అంతే.
బోయోళ్లెంగటసామి గుమ్మనాగని నాయనతో అన్నె మాట.
చానా చిన్న మాట. నేను పుట్టక ముందెప్పటిదో చాన్నాళ్లనాటి మాట.
భట్టుపల్లె జనాలు వాళ్ల బిడ్డలకూ, బిడ్డల బిడ్డలకూ గూడా చెప్పుకుంటానేవుంటారీమాటను పిట్టకత మాదిరిగా.
ఈ మాటను యిని ఫక్కుని నవ్వి మరిసిపోతే పోవచ్చు. అదీ మంచిదే.
మరిసిపోకండా గుర్తుబెట్టుకుంటే యింగా మంచిది.
ఇంతకూ కతేందంటే ...
వొకనాటి పొద్దునపూట భట్టుపల్లెలో ఛఱ్ఱఛఱ్ఱామని గాస్చాండాదంట యండ. ఆ యండలో దోవ పక్కన వొక బండమింద ఒక్కడే కుచ్చోనున్న్యాడంట బోయోళ్లెంగటసామి. గుమ్మనాగని నాయన ఆ దోవన పోతాపోతా యంగటసామిని సూశనంట. గుమ్మనాగడు మా సిన్నప్పుడు మా మడికాడ జీతగాడుగా వున్న్యాడులే. ఆ గుమ్మనాగని నాయన. సూసిన ముసిలోడు గొమ్మునుండకండా, "యేల నాయనా యండలో గుచ్చోనుండావే.." అన్న్యాడంట. దానికి యంగటసామి - తలకాయ గూడా తిప్పకండా, "నువ్వు జెప్పలేదనీ, **గానివి" అన్నెంట.
ఇంతేబ్బా కత!
పిట్టకొంచెం కూతఘనం అన్నిట్టుగా ఈ పిట్టకతలో తోడుకున్నోళ్లకు తోడుకున్నెంత.
అంత యండ కూడా లెక్కలేనంత ఆలాశనలో వుండాడు. బాధలో వుండాడు. ఎవురిమిందనో దేనిమిందనో కోపంలో వుండాడు. యండలో బండమింద కుచ్చోనుండటం బోయోళ్లెంగటసామికి యిచిత్రంగా లేదు. ఆ దోవన పోతాపోతా వున్నె గుమ్మనాగని నాయనకు యిచిత్రంగా కనబడింది. యంగటసామిని కదిలిచ్చినాడు. యంగటసామి యండకన్నా ఛఱ్రమని మండిపణ్ణాడు. ఆ మాట ఎవురో యిన్న్యారు. పల్లెంతా నవ్వుకున్న్యారు. అది కత మాదిరిగా నిలిసిపొయ్యింది.
"నువ్వు కతజెప్పి శాన్నాళ్లైపోయ, యేదో వొగటి చెప్పుబ్బా" అన్యాడొగాయన. ఆయన కోసమని, యేదీ దొరక్క ఈ పిట్టకత చెప్తాండా. మామూలుగా ఐతే ఈ కత నాకు నేనే చెప్పుకుంటా వుండాల్సిన కత. బయటోళ్లకు జెప్పే కతగాదు. నేను గూడా రోంత కుడియడమగా యంగటసామి జేసినట్టే శాచ్చావుంటా యెప్పుడన్నా కోపంలో.
కామెంట్‌లు
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
ఇక్కడ తెలుగులో వ్యాఖ్యనించలేకపోతే, అంకెలతో వ్యాఖ్యానించవచ్చు. నచ్చింది 5/10. చాలా బాగుంది 7/10 ఇలాగ.