యర్రపు రెడ్డి రామనాధ రెడ్డి

నా పైతరగతోళ్లు ఒగ ఇద్దురు పిల్లకాయలు నాగన్నైవోరి బడికి ఎగనామంబెట్టి వంకలో బుడ్డపక్కెలు (ఒక చేప జాతి) పట్టేదానికి బొయి, వాళ్లమ్మో నాయనో జూసి "*న్‌జా కొడకల్లాలా బడికి బోకండా వంకలంబడీ కాలవలంబడీ ఏమి యారకతినే పన్జేచ్చాండార్రా" అని చేతిలో ఈతబర్రతో యంటబడితే సచ్చితిం బతికితి మని వోళ్లకు దొరక్కండా *న్‌కోని పైన ఉరికినారనుకో - ఈ తమాసా సూసినాంక ఎవురికన్నా సెప్పిందాంకా అన్నం సగిచ్చదుగదా మనకు! వొగేల (ఒకవేళ) సెప్తే ఇంట్లో జెప్పాల. ఇంట్లో జెప్పాలంటే వాళ్లమ్మానాయినా తిట్టిన తిట్లు సెప్పలేము. ఆమాటలు ఎవురో అన్న్యారని కూడా నా నోటెమ్మట రాగూడదు. వొస్తే చెంప పగుల్తాదని తెలుసు. 'న్‌జాకొడకల్లాలా' అనే మాటల్యాకంటే (లేకుంటే) దాంట్లో తమాసా ఏముండాది? ఇంట్లోగాకండా ఇంగెవురికన్నా సెబుదామా అంటే - "రెడ్డేరిపిల్లోళ్లట్టాంటి మాటలు మాట్టాడర"ని ఊర్లో మనకు 'మంచిపేరుం'డాదే! మాట్టాడతాండామని ఇంట్లో తెలిచ్చే బాగుండదు. సూసినా!? మంచిపేరు ఒగోసారి అంత మంచిదనిపీదు. ఊరంతా మాట్టాడతారు. మా నాయనగూడా, ఇంట్లో మాట్టాడ్డుగానీ, బైట మాట్టాడ్డం మొచ్చుగా (మస్తుగా) జూసినాము. మా తాతగూడా అంతే. నేను మాత