ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

జనులాపుత్రుని కనుగొని పొగడగ

"నేను పాడుకొంటాను" అంటారు ఘంటసాల.
తెల్లవారినంత,కొమ్మ పూసినంత, కోయిల కూసినంత సహజమైన శోభ ఘంటసాల పాటలో ఉంటుంది.

కాదరయ్యపాట కూడా "నేను పాడుకొన్నది".
"పాడాలంటే హృదయం ఊగాలి" అన్నారో సినీకవి.

పెద్దోళ్ళంతా నా చుట్టూ చేరి (అందరూ పెద్దోళ్ళే, ఎందుకంటే నేనప్పుడు చిన్నోణ్ణి) పాడమని మరీమరీ అడిగే వాళ్ళు.
మా అమ్మమ్మగారి ఊళ్ళోఅయితే మరీ ఎక్కువ. సాయంత్రం అందరూ ఊరి మధ్యలో దేవళం దగ్గర చేరేవాళ్ళు.
మరి పాట వినాలంటే కాదరయ్య చిన్ని హృదయం ఊగే వాతావరణం సృష్టించాలి.
ఊగేవరకూ ఓపికపట్టాలి.

కొంత మంది పెద్దోళ్ళు తొందరపెట్టే వాళ్ళు.
హడావిడిగా వీళ్ళను వారించేవాళ్ళు వీళ్ళకన్నా పెద్దోళ్ళు.
తొందరపెడితే కాదరయ్య హృదయం ఊగే అవకాశాలు తగ్గిపోతాయని తెలిసినోళ్ళు వీళ్ళు.

చుట్టూ అభిమానులు. అందరూ వయసులో పెద్దోళ్ళే.
మధ్యలో ఆకర్షణ కేంద్రం కాదరయ్య ఉరఫ్ నేను.

"ఊ..." అనేవాళ్ళు ఒకరు... పాట ప్రారంభానికి ఊతంగా.
"పాడతాడు ఉండండ్రా" -- మిగతావాళ్ళను కసిరినట్టుగా అని నా ప్రాముఖ్యాన్ని పెంచేవాళ్ళు కొందరు.

నిశ్శబ్దం... అందరి చూపులు కాదరయ్య పాట కోసం...

అది అనువైన వాతావరణం అనిపించి, పాట మొదలు పెట్టగానే అందరిలో సంతోషం.
"పల్లె కుక్క భౌమనె కాదరయ్యా వాడు అడ్డదోవబట్టినాడు కాదరయ్యా..." అనగానే ఘొల్లుమని నవ్వులు.
ఇంక అక్కణ్ణుంచి ఒకటే నవ్వులు... "దోవల్ దోవలు ఉరికినాడు కాదరయ్యా" అని మెల్లగా పాట ఆపినంతవరకు.
పాట అయిపోగానే కాదరయ్య పాట్లు గుర్తు చేసుకొని మళ్ళీ నవ్వే వాళ్ళు.

ఆ పెద్దలకు నేనొక అబ్బురం. తరువాత పద్యాలు, శ్లోకాలు... అన్నీ మా నాయన నేర్పినవే.
కొంతమంది నన్ను గట్టిగా పట్టుకొని చెంపమీద ముద్దు పెట్టేవాళ్ళు.
వీళ్ళలో వక్కాకు వేస్కునేవాళ్ళ (తాంబూల చర్వణం చేయువారి) ఎంగిలి ముద్దులు నాకు భలే ఇబ్బంది.
ముద్దు పెట్టగానే వెంటనే కళ్ళు మూసుకొని చెంప గఠ్టిగా తుడుచుకొని వాళ్ళచేతుల్లో నుండి తప్పించుకొని వచ్చేయడం నాకు ఇప్పటికీ గుర్తు.

అంతమందిని అబ్బురపరచదం గొప్ప సంగతి అని తెలియకపొయినా, ఆ వీఐపి మరియాద నాకర్థమయ్యేది.
ఈ కోలాహలం అంతా మా నాయనకు ఇంకెంత ఆనందాన్నిచ్చేదో ఇప్పుడు నేను కొద్దిగా ఊహించగలను.

మా నాయన మాకో పద్యం చెప్పేవాడు:

పుత్రోత్సాహము తండ్రికి
పుత్రుడు జన్మించినపుడె పుట్టదు, జనులా
పుత్రుని కనుగొని పొగడగ
పుత్రోత్సాహంబు నాడు పొందుర సుమతీ!

చిన్నప్పుడు ఏ పుత్రుడైనా అప్రయత్నంగానే తండ్రికి ఈ ఉత్సాహాన్ని కలిగిస్తాడు.
మరి పెద్దయినాక!? ప్రయత్నించాల్సి ఉంటుంది. కదా?

కామెంట్‌లు

చేతన_Chetana చెప్పారు…
Wow back eith a post again..!!?!! "తెల్లవారినంత,కొమ్మ పూసినంత, కోయిల కూసినంత సహజమైన శోభ...." wonderful!! Keep it going! As chaduvari said, why dont you post audio file of ur kadarayya song on the blog? we all would love to listen to/learn what exactly is that song, which earned so much fame to you and putrotsaham to ur nayana..!
త్రివిక్రమ్ Trivikram చెప్పారు…
తెల్లవారినంత,కొమ్మ పూసినంత, కోయిల కూసినంత సహజమైన శోభ ఘంటసాల పాటలోనే కాదు మీ బ్లాగులో కూడా ఉంది. :) మీ బ్లాగు చదువుతూ ఉంటే చిన్నప్పటి రోజులు గుర్తుకొస్తున్నాయి.

"మరి పెద్దయినాక!? ప్రయత్నించాల్సి ఉంటుంది. కదా?"
నిజమే కదా?
చైతన్య చెప్పారు…
baagundi mee pOsT :)
kiraN చెప్పారు…
మరి పెద్దయినాక!? ప్రయత్నించాల్సి ఉంటుంది

meeru eepatiki aa prayatnamlo vijayam saadhinche vuntaru.
avunaa..

- kiraN
Sudhakar చెప్పారు…
మీరు చాల ధనవంతులు సుమాండీ :-) అద్భుతమైన పద ప్రయోగాలు మీ దగ్గర వున్నాయి..

"ముక్కు పగిలే దాక.." నాకు చాలా నచ్చింది
raamam చెప్పారు…
అబ్బ! ఎంత బావుండాదని... ఒక పక్క రాయలసీమ జనపదాల్తో మరిపిస్తూ, మరొ పక్క పుత్రొత్సహం గురించి సున్నితంగా హితవు పలకడం.. చిన్నొడా... కాదరయ్య.. అదిరింది పో!
Naga చెప్పారు…
మీ బ్లాగు చాలా చాలా బాగుంది. మీ పాట వినాలని ఉంది. త్వరలో అందరి కోరిక తీరుస్తారని భావిస్తూ...

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

బయటోళ్లకు జెప్పే కతగాదు

ఇది కత గాదు. వొక్కటంటే ఒక్క మాట. అంతే. బోయోళ్లెంగటసామి గుమ్మనాగని నాయనతో అన్నె మాట. చానా చిన్న మాట. నేను పుట్టక ముందెప్పటిదో చాన్నాళ్లనాటి మాట. భట్టుపల్లె జనాలు వాళ్ల బిడ్డలకూ, బిడ్డల బిడ్డలకూ గూడా చెప్పుకుంటానేవుంటారీమాటను పిట్టకత మాదిరిగా. ఈ మాటను యిని ఫక్కుని నవ్వి మరిసిపోతే పోవచ్చు. అదీ మంచిదే. మరిసిపోకండా గుర్తుబెట్టుకుంటే యింగా మంచిది. ఇంతకూ కతేందంటే ... వొకనాటి పొద్దునపూట భట్టుపల్లెలో ఛఱ్ఱఛఱ్ఱామని గాస్చాండాదంట యండ. ఆ యండలో దోవ పక్కన వొక బండమింద ఒక్కడే కుచ్చోనున్న్యాడంట బోయోళ్లెంగటసామి. గుమ్మనాగని నాయన ఆ దోవన పోతాపోతా యంగటసామిని సూశనంట. గుమ్మనాగడు మా సిన్నప్పుడు మా మడికాడ జీతగాడుగా వున్న్యాడులే. ఆ గుమ్మనాగని నాయన. సూసిన ముసిలోడు గొమ్మునుండకండా, "యేల నాయనా యండలో గుచ్చోనుండావే.." అన్న్యాడంట. దానికి యంగటసామి - తలకాయ గూడా తిప్పకండా, "నువ్వు జెప్పలేదనీ, **గానివి" అన్నెంట. ఇంతేబ్బా కత! పిట్టకొంచెం కూతఘనం అన్నిట్టుగా ఈ పిట్టకతలో తోడుకున్నోళ్లకు తోడుకున్నెంత. అంత యండ కూడా లెక్కలేనంత ఆలాశనలో వుండాడు. బాధలో వుండాడు. ఎవురిమిందనో దేనిమిందనో కోపంలో వుండాడు. యండలో బండమింద క

రాధ కోసం వొగపారి సూడొచ్చు

చిన్నాయనతో తిరగాల్నేగానీ బలే నవ్వుకోవొచ్చు. అంత తమాసాగా మాట్టాడే మనిసి ఇంగెవురూ వుండరేమో. యండాకాలం సెలవలు ఇంగా నలభై రోజులుండాయి. సెలవల తరవాత మనం ఐదోతరగతి. పొద్దన్నే బువ్వాగివ్వా తిని, తీరుబడిగా రోంచేపు పెద్దతోటలో తిరిగి, మజ్జాన్నంగా మూలపల్లెకు బయల్దేరినాం. అప్పిరెడ్డితాతోళ్ల వడ్లమిషన్ కాడ రాయచోటి బస్సెక్కి కుచ్చున్న్యాం. బస్సు సోమారంవడ్డెపల్లె దాటినాఁక చిన్నాయన మా ఇద్దరికీ టిక్కట్ తీసుకున్న్యాడు. నాదీ ఫుల్ టికట్టే. ఆమాటా ఈమాటా మాట్లాడుకుంటా వుండగా బస్సు ఏరు దాటింది. నేను కిటికీవార కూచ్చోని, చెట్లూ కొండలూ యనక్కు పోయేది చూస్తా వుంటి. బస్సు ఏరు దాటి వడ్డెపల్లెలో నిలబడింది. పల్లె మొగసాల తార్రోడ్డు నుంచి పడమటగాపోయే ఒక మట్టిబాటను చూపిచ్చి, "ఈ బాటెమ్మడీ పోతే మూలపల్లె వస్సాది" అన్న్యాడు. రాయచోటికి నేను మస్తుగా పొయ్యిన్యాగానీ అసలు ఆడొక బాటుందనే సంగతే సరిగా చూళ్ల్యా. "నిజ్జంగా?!!!" "నిజ్జంగానే" "ఐతే రాయచోటికెందుకూ? ఈణ్ణే దిగుదాం పట్టు." "ఈడ దిగితే మనం ఎక్కాల్సిన సర్వీసు వొకటే. నటరాజా సర్వీస్." "ఓహో..." "పూర్వం బస్సుల్యాడియ్యి?! అంత

న త్వం శోచితుమర్హసి!

మూడు నెలల క్రితం ఈ రచనను అందంగా ముస్తాబుచేసి ప్రచురించినందుకు ఈమాటవారికి కృతజ్ఞతలు. మాంచి నిద్దట్లో వుండఁగా దవడకింద సురుక్కుమనింది. ముల్లుగర్ర [ 1 ] తో బొడిసినట్టు. దిగ్గున లేసినిలబడబోయి తలుగు [ 2 ] ముందరకాళ్లకు తగులుకోని దభీమని యడంపక్కకు పడిపొయ్‌నా. పెద్దపాటు. నా దవడ కిందినుంచి ఒక గుఱ్ఱపుటీగ యనక్కు తిరిగిసూడకండా అలికిడే లేకండా ఎగిరిపాయ నామింద అలిగినట్టు. ఈగ ఎగిరిపోయినదిక్కు మోరెత్తి [ 3 ] సూద్దామంటే మొగదాట్లో [ 4 ] యిరక్కపోయుండాది నా యనక్కాళ్లలో యడమది. ఈగ కుట్టఁగానే ఆ సురుక్కు నాకు తెలీకండానే దాన్నితోలబొయ్యి యనక్కాలు మొగదాట్లో యిరికించుకున్న్యా. కాలు యనక్కు తీసుకుందామంటే పక్కటెమకల్లో నొప్పి. ఊపిరి బిగబట్టి, నొప్పినీ బిగబట్టి రోంతసేపు నిమ్మళంగా అట్టే పండుకొన్న్యా. యండాకాలం. సాయంత్రం బిగిచ్చిన గాలి - నడిరేతిరి దాఁకా కదల్నేల్యా. మా రామునికి, రాముని పెండ్లానికిగూడా నడిరేయిదాఁక నిద్దరబట్టలా. గాలితోలినా తోలకపోయినా వాళ్లకు అంత తొందరగా నిద్దరబట్టదులే, మొన్నీమధ్యనేగదా మా రామునికి జతకుదిరింది. నడిరేయి దాటినాంక మొగుడూపెండ్లాలిద్దురూ దోమతెర తీసి టార్చిలైటేసి మంచం దిగొచ్చి నాకూ నా జతగాడు కోడె