నాలుగు నల్లలారీలు - ఆరు యర్రలారీలు

తోటలోకి లారీ వొచ్చింది. మా(మి)డికాయల కాలంలో తప్ప మా ఊళ్లో లారీ అనేటిది కనపరాదు. మాడికాయలు తప్పితే లారీల్లో మోసకపొయ్యేంత పంట ఈరబల్లె మండలంలో ఇంగోటి లేదు. చెనిక్కాయలుగానీ ఒడ్లుగానీ పొద్దుతిరుగుడు గింజలుగానీ ట్రాక్టరుతొట్టి నిండితే గొప్పసంగతి.

తోటలన్నీ ఎక్కువగా రైతులవి. కొనేటోళ్లు ఎక్కువగా సాయిబూలు. మాడితోటల్లోకి లారీ వొచ్చిందంటే పీర్లపండగ మెరవణి మాదిరిగా ఉంటాదనుకో. అందరికీ లారీని దెగ్గిర నుంచీ సూడాలనుంటాది. పనిబడి పిలిస్తే పలక్కండా బొయ్యేటోళ్లంతా లారీ వచ్చిందంటే పాలెగాళ్లైపోతారు. ఈ కొత్త పాలెగాళ్ల పెత్తనం ఎవురి మిందనో గాదు, ఊరి పిల్లకాయల మిందనే. ఒగటే అదిలింపులు... "రేయ్ దూరంగాబోండ్రా, టైర్లకింద బణ్ణారంటే పిసురైపోతారు, పడ్తే మల్లేం ల్యా నా కొడకల్లాలా, రేయ్ గుండునాయాలా, రోయ్, ఓరి గుండోడా, ఏమిరా నాయాండ్లాలా సజ్జామని వచ్చినారేమిరా, పోండిదూరంగా, ..."

తోటగల్ల పెద్దమనిషి గనక దగ్గర్లో ఉన్యాడంటే పెత్తనం పెద్దరికంగా మారిపోతుంది - "సూడున్నా పిల్లనాకొడుకులు చెబితే యింటాండారేమో, మన తోటకాడ ఏమన్నా అయితే మనకేగదా మచ్చ, యీళ్ల నాయనగార్లకు జవాబు జెప్పేదెవురు, ...".

కాయలన్నీ లారీకి లోడెత్తుతారు, ఏదో రోంతసేపు పనిజేసిన సాంగ్యం జేస్తే నాలుగు పండ్లు తినొచ్చు, యింగా నాలుగుపండ్లు చేతబట్టుకోని పోవచ్చు గాబట్టే ఆ జాగ్రత్త, ఆ చొరవ. ఇంతకుముందెప్పుడూ ఈ పాలెగాడు ఏ పనికీ వొళ్లొంచిన రకం కాదని తెలిసినా, పోదోసుకోల్యాక, "యేదో వొగదానికి పనికొస్సాడులే" అనుకొంటాడు ఆ తొటను గొన్న సాయిబు. (తోటను కొనడమంటే చెట్లూ భూమీ శాశ్వతంగా కొనేయడంగాదు, ఆ సమచ్చరం కాపు మాత్రమే)

బడికాణ్ణించీ ఇంటికన్నా తోటే దెగ్గిర. వొంటరిబెల్లు కొట్టినప్పుడు వొంటికి బోసుకుండేదానికి మేము రోడ్డుమింద కుంట దెగ్గిరికొస్సామే, ఆణ్ణించీ నాలుగు మడి కయ్యలు దాటుకుంటే మా తోట్లో ఉంటాము. ఐతే యెప్పుడేగాని ఆ పక్కకు దిగింది మాత్రం ల్యా. కుంట మోరీమింద నిలబడి సుయ్‌య్యిమని పని కానిచ్చేసి సక్కంగా బళ్లేకి బోవాల. మడికయ్యల్లేకి దిగితే మక్కెలిరగ్గొడతారు బళ్ళో.

కింద కాలవలో రాలి ఎండిన జిల్లేడు,కానగాకులమింద మోరీపైన్నుంచీ పోసి దడదడలాండించమంటే ఇష్టం. దీంట్లో మల్లా పందాలు. అట్టపెట్టెలు, థర్మోకూల్ అట్టలు (టీవీలు అప్పుడే కొత్తగా ఊళ్ళోకొచ్చినాయ్), కిరసనాయిలు డబ్బాలు - ధఢధఢలాండించుకోవచ్చు. వొంటరిబెల్లప్పుడు మా పక్కన్నుంచే గెడిగోట బస్సు పోతుంది. డైవరుకు టాటా జెప్పాలగదా! సగంలో ఆపేసైనా సరే, ఇటుదిరిగి టాటా మాత్రం చెప్పాల్సిందే. ఇయ్యన్నీ రోజూ ఉండేటియ్యే. కానీ లారీ మాత్రం రోజూ రాదే!!

పొద్దున్నుంచీ బళ్లో ఉండానేగానీ, పానమంతా తోటలోనే ఉంది. యట్టనోగట్ట మజ్జాన్నమాయ. లంచిబెల్లు. పరుగోపరుగు. తోట్లోనే సంగటీ నీళ్లూ. అదేంచిత్రమో తోటలో ఏమితిన్యా బలే రుచిగా ఉంటుంది. ఎంతతిన్యా రోంచేపటికే మల్లా ఆకలైతాది. అమ్మో అవ్వో నాయనో ఎవురో ఒగరు తినేటప్పుడు మనకూ సంగటి పిడసలుజేసి చెనిగ్గింజలఊరిమిండో, పప్పో కలిపి నోటికందిస్తే గుటుక్కున మింగడమే మన పని. అదొక భోగం. నిజ్జంగా, ఇప్పుడనుకుంటే నోట్లో నీళ్లూరతాయిగానీ, తినిపిస్తే తినేంత తిండి... తినమంటే తిన్లేం.

తోట్లోకి పోఁగానే పెద్ద బేనీషా చెట్ల వరస మధ్యలో నిలబడి ఉంది లారీ. దిట్టంగా, ఠీవిగా. సుద్దంగా ఉండే అద్దాలమీద మామిడికొమ్మల, మోడాల, ఆకాశాల ప్రతిబింబాలు. దాని ఎదురుగ్గా నిక్కి నిలబడితి. లారీ నాకంటే చానా ఠీవిగా బలమైందిగా ఉంది. ఎదురొమ్ము నిండా గాలిబీల్చి ముంచేతులు నడుంపైన బెట్టుకొంటి. అయినాగానీ మహాపర్వతానికి ఎదురు నిలబడిన పొట్టేలుమాదిరిగానే ఉండాది నాపని. రాక్షస లారీ. దీనితో మనం తూగలేంలే అని తెలిసిపోయింది. "ఐనా, మనం చెప్పినమాట యిని, మన తోట్లోకి వొచ్చిందిగాబట్టి, ఇది మన లారీ. ఇప్పుడు దీనికి మనం యజమానులం. దీంతో పోటీ అవసరంలేదు", అనుకున్యా. అనుకోఁగానే దానిమీద చెయ్యేసి నిమరాలనిపించ - మన కోడెదూడన్నిమిరినట్టు. పక్కకుబొయ్యి నిలబడితి. ఎక్కడ చెయ్యెయ్యాల? ఎక్కడ నిమరాల? దాని గాండ్లే నాయంత ఎత్తుండాయ్ (గాను = చక్రం).

గానుమింద చెయ్యిబెట్టబుద్ధిగాక కాలుబెడితి. పైకి ఎక్కేదానికి ఏమన్నా పట్టు దొరుకుతుందేమోనని ఎగజూస్తి. "ఛ్స్..ఛ్స్.." అని శబ్దం యినపడె. తలకాయ తిప్పి చూస్తి. ఎవురో చింపిరిజుట్టు పెద్దమనిషి. లారీపక్కగా బేనీషా చెట్టు మొదిట్లో టారుబాలు పట్టమింద పండుకొని నిద్దరకండ్లతో ఎర్రగా నన్నే జూచ్చాండాడు. భయపడి లారీగానుమిందనుంచీ కాలు తీస్తి. ఆ సూపునుబట్టి సూచ్చే, నేనంటే యేమాత్రమూ లెక్కాజమా లేనిట్టుండాది. ఇది నాకు నచ్చలా. "మాతోట్లోకొచ్చి, నన్నే 'ఛ్స్..ఛ్స్..' అని ఉడతను అదిలిచ్చినట్టుగా పిలుస్తాడా!? నేనెవుర్నో తెలిసినిట్టు లేద"నుకోని, "మేం ఈ తోటగల్లోళ్లం." అంటి.

"నువ్వాణ్ణించీ పక్కొస్సావా రావా?"

నేను చెప్పింది యిన్యాడోలేదోనని అనుమానమొచ్చి, "ఈతోట మాదే." అంటి.

"నువ్వాణ్ణించీ వొచ్చేదుందా, నన్నురమ్మంటావా?" - చింపిరిజుట్టు పక్కన యింగోడు. మాంఛి కండబట్టి పక్వానికొచ్చిన మా బేనీషా కాయను కరుం కరుం అని నముల్తా, నన్నే బెదిరిస్తాండాడు - యీనెయ్య.

అర్థమైంది. లారీ డ్రైవరు, క్లీనరు తప్ప, యింత మిడిమేలంగా మాట్లాడేవోడు యింగెవుడూ మాతోట్లోకి రాడు. యింగా ఆణ్ణేవుంటే బైసినమేగదా! పక్కకొస్తిని గానీ లారీనొదిలి పోబుద్దిగాల్యా. యనకాలకు పొయ్యి నిలబడితి. యెనకాల ఆంజినేలుసామి బొమ్మ. లారీకి పసుపు, ఎరుపు రంగులేసినారు. పసుపూ-కుంకం. ఆంజినేలుసామి ద్యావళాల్లోగూడా యియ్యేగదా రంగులు. గుక్కతిప్పుకోకుండా గబగబా "నాలుగు నల్లలారీలు - ఆరు యర్రలారీలు" అనమనేవాళ్లు ఇంగా చిన్నప్పుడు. సామి మాదిరిగానే లారీలుగూడా చానా బలమైనయ్యి. "అందుకేనేమో లారీడైవరు క్లీనర్లకు అంత పొగరు. వొడొగ పాలెగాడు, వానికి యీడొగ ఆలెగాడు. యీళ్లకొగ సరైన మిండగాడు గావాల. బండి ఎక్కుతాన్నిపాటికే వాళ్లపాలికివాళ్లు అనుమంతుని భుజమెక్కి కూచున్న రామలక్ష్మణులం అనుకుంటారు. ల్యాకపోతే నాతో అంత పొగురుగా మాట్లాడతాడా, సరే మావోళ్లు రానీ చెప్తా - అనుకున్యా.

యింగోటుంది. అదేందంటే లారీల యనకాల - "ప్లీజ్ సౌండ్ హారన్". "హలో, టైం ప్లీజ్" అన్నట్టుగా, "సౌండ్ హారన్ ప్లీజ్" అంటే బాగుంటుందని నా ఉద్దేశం. కొన్ని లారీలకైతే "చిక్కడు-దొరకడు" అని ఉంటాది. లంకాదహనంలో ఆంజినేయుని మాదిరిగా భలే గొప్పగా ఉండ్లా!? కొన్ని లారీలకు "అన్నదమ్ముల అనుబంధం" అని కూడా ఉంటాది. ఎందుకో నాకుదెల్దు. ఇంగొ లారీకి "వెంట పడకురా వెర్రివాడా!" లారీ అనేది ఆడదైతే అట్లాటిమాటలు బాగుంటాయేమోగానీ, లారీ మగదని నా గట్టి నమ్మకం.

చెట్లకే మాగిన కాయలూ చిలకలుగొట్టిన పండ్లూ తింటా, నేను లారీ సుట్టూ తిరుగుతాండంగానే, పొద్దుగూకిపాయ. కోతగాళ్లు కాయలన్నీ కోసి లారీకెత్తి టారుబాలుపట్ట కప్పేసిరి. లారీలోకి డ్రైవర్ ఎక్కి కూర్చోబోతాండంగా నేను గూడా ఎకబాకి పైకి ఎక్కబోతి. మా నాయనే నన్ను కసిరి కిందకుదిగమనె. మా నాయనుండఁగా డ్రైవరు నన్నేమీ అనలేడు అనుకొంటి. అనుకునిందొకటి, అయిందొకటి. క్లీనరు నన్ను ఈసడింపుగాజూశ. చెప్పరాని బాధాయ.

ఆపై సమచ్చరాల్లో కూడా ఇంతే. నన్నెప్పుడూ లారీకి దూరమే చేసినారు.
'ఎన్నో యేండ్లు గతించి పోయినవి.' యంతకాలమని కావిలి గాచ్చారు యెవురైనా?
మనకేంజరుగుతుందోనని మనవాళ్లబాధ. ఏం జరిగినా ఫరవాలేదు, అనుకున్నది చేసెయ్యాలని మన నైజం.

**** **** **** ****


పోయిన వారం నా స్నేహితుడొకతను ఇల్లుమారినాడు. ఇది అందరూ ఇండ్లు మారే కాలమంట. దానికితోడుగా డీన్ అని పెనుగాలివాన భయం ఒకటి. బాడుగకు లారీకోసం వెతకడంలో కొంచెం ఆలస్యం జరిగింది. దాంతో మాకు మిగిలింది ఒక పాత పేద్ధ డొక్కు ట్రక్కు అనబడు లారీ. అది నేనెక్కిన తిరిగిన మొదటి లారీ. అందులో ఆడియో కేసెట్ ప్లేయరుంది. మాదగ్గరున్నవాటిలో పాతది ఒకటి పెట్టాం. యాదృచ్ఛికంగా మొదటిపాట నాకు అత్యంత ఇష్టమైన హిందీ గాయనీగాయకులనోట బ్రహ్మాండమైన యుగళం: "ఆప్ యూహీఁ అగర్ హమ్ సే మిల్ తే రహే - దేఖియే ఏక్ దిన్ ప్యార్ హోజాయెగా ..."