వారంనాళ్లుగా పట్టినముసురు పట్టినట్టేవుండాది. జోరుగా వాన కురుస్తాంది. మా పెంకుటింటి వరండాలో మంచాలమింద కుచ్చోనుండాము నేనూ, మాయవ్వా, మా గోపీ, మా మామ. మామా అని పిలవడం మాకు అలవాటుజేసినారుగానీ నాకంటే రెండున్నర నెలలే పెద్ద. మా అత్తమ్మ కొడుకు.
వరండా ఎదురుగ్గా పారిగోడ. ఆ ఇటికెలగోడ కింద మోకాటెత్తుదాఁక వుండాల్సిన గునాదిరాళ్లు మాత్రం లేవు. దాంతో పారిగోడ గాల్లోనిలబడినిట్టుగా వుండాది. ఆ గోడకిందికి పిల్లాపీచూ గొడ్డూగోడా రాకండాజూస్తాంది మాయవ్వ.
వానజోరు పెరిగేగొదికీ మా పారిగోడ పర్ర్మని, రోంత పక్కకు ఒరిగినిలబడె. తోస్తేపడేటట్టుగా వుండాది. మాయవ్వ శానా బాదపడిపాయ. మా మామగూడా అవ్వతోపాటు బాదపడతాండాడు.
"ఆ గోడకట్టేదానికి అంత శం-బడితిమి ఇంత శం-బడితిమి, అంతంత సిమ్టీ(సిమెంటు) పోసి నిలబెడితిమి, ఆ సిమ్టీ గెట్టిపడేదాఁకా పీర్రాతికాణ్ణించీ నీళ్లుమోసకచ్చి ఒకమొయిన పోసిపోసి వొడబడితిమి" అని మొదులుబెట్టింది మాయవ్వ.
"యట్టా పడేదేగదా, నేనే తోసిపడేచ్చా౨" అంటా మంచం దిగితి. గోపీ కూడా దిగబాయె.
"పెద్ద పయిలుమానువేలే, మర్యాదగా వొచ్చి మంచం మింద కుచ్చో" అవ్వ నన్ను కసిరిన కసరటానికి గబుక్కున మంచమెక్కేసినా.
"ఈ వానలకు యట్టా పడిపొయ్యేదే గదా, మనమే పడేజ్జా౨ము. ఎవురైనా దానికింద పడతారేమోనని కావిలిగాసే పనుండదుగదా!" ఈసారి మావయ్యా మామామా నన్ను వొగ సూపుజూసినారూ .. అంత యీనంగా జూసినారు.
నాతోమాట్టాడ్డం మానేసి, వానదేవునితో చెప్పినిట్టుగా, "ఈనాటితో ఇల్లు బోసిపాయ. పల్లెకు మొగదాల వుండాం, పారిగోడ ల్యాకండాపాయ!" ఏడుపుమొగంబెట్టి చెబుతానేవుండాదిగాని, అవ్వకు దుఃక్కంరాలా. వొస్తేబాగుండునని శం-బడతాన్నిట్టుగా వుండాది నాకు ఆమె మాటలు యింటావుంటే. ఏమంటే, ఆ గోడను నా యడమకాలితో ఒక్క తోపుతోసి, అంత గోడ దబ్బున కిందబడి పగిలిపోతే యెట్టుంటాదో సూడాల - అని ఒకపక్క నాకు పీకుతాంది.
ఇంతకూ పారిగోడకిందున్నె రాతికట్టు యాడికిబోయెనో నేను చెప్పలా కదా? అది యాడికో పోలా. మా సంతవనంలో గునాదుల్లోకే పొయింది. సంతవనం అంటే మా చిన్నమామిడితోటా వొరిమడీ వుండేచోటే. మా తాతకాలంలో ఆ స్థలంలో సంత జరిగేదంట. ఆ సంత ఆ తరవాతెప్పుడో యీరబల్లెకు మారిపొయ్యింది.
బట్టుపల్లెలో చేదబాయికాణ్ణించి నీళ్లుమోసే పని తప్పినట్టూ, ఆ రాతిమిద్దెలో తేళ్లబాధ తప్పించుకున్నట్టూ, గొడ్డూగోదా పడకుండా మామిడితోటను పెంచినట్టూ, కూత బెడితే యీరబల్లెకు యినబడేంత దగ్గిరగావున్నిట్టూ, దొంగదో-మంచిదో కరంటు కూడా వున్నిట్టూ వుంటాదని సంతనంలో చిన్న బోదకొటం ఒకటి యేస్కొని వుండిపోదామనుకున్యాం. కలిగిననాడు ఒక చిన్న హవేలీ కట్టుకుందాం అని గునాది తీసిపెట్టినాం. ఆ గునాదికోసమే బట్టుపల్లె పారిగోడ నుంచి రాతికట్టును వూడబెరకడం. మంచి కొండరాళ్లు.
పొయ్యిలోకట్టెలకు కొదవల్యా. బుడ్డీ ఎదురుగ్గా పుస్తకంబట్టుకోని కూచ్చునేబాద ల్యా. బుడ్డీమిందికి తూగి తలెంటికలు కాల్చుకునే బదులు, కరంటు బలుబు కింద హాయిగా సల్లగాలిలో మంచం మింద కుచ్చోని సదువుకోవచ్చు. బుడ్డీ ఆరిపోతుందనే భయంల్యా. శ్రీ శ్రీనివాసా కాన్వెంటుకు క్యారీల్లో అన్నంబెట్టుకొని పోవాల్సిన పన్లా. మధ్యానం ఇంటికే వొచ్చి, చిత్రసీమ ఫిలింగీతాలు వింటా తిని, సెకండుబెల్లు కొట్టేలోగా పోవచ్చు. అన్నిటినీ మించి - ఇష్టమొచ్చినన్ని నీళ్లుబోస్కోని ఇష్టమొచ్చినన్నిసార్లు స్నానాల్జెయ్యొచ్చు. ఇష్టమొచ్చినప్పుడు మా బాయిలో ఈతాడిరావొచ్చు. ఈ వారందినాల ముసురుకు, ఆరోజు పెద్దవానకూ కోమటోనిచెఱువు మొవరబోతాందన్యారు చూసొచ్చినోళ్లు. చెఱువునిండి కాలవసాగిందంటే మా బాయి నిండుతాది. సమచ్చ౨రం పొడుగునా బాయిలో నీళ్లుంటాయి.
సంబరపడాల్సింది ఇంతుండఁగా - ఆ ఒంటిపొరగోడ వొరిగిపోతాందని వొగటే బాధపడిపోతాందే మాయవ్వ! కచ్చితంగా నాటకమాడతాందని నాకు అర్థమైపొయ్యింది.
ముట్టికొండ మింద నిట్టనిలువుగా ఒక మెరుపు మెరిశ. కండ్లు నాశనంగాపోతాయేమో అనిపిచ్చింది. అప్పుడొచ్చిందొక శబ్దమూ - పెఠిళ్లుమని మా పెంకుటిల్లు పగిలిపోతుందనేటిగా వొచ్చింది. భయపడి అందరమూ చెవులు మూసుకున్యాం. నేనైతే నిజ్జంగా బిత్తరకపొయినా. మా ముగ్గురినీ చేతలకిందికి తీసుకొని "అర్జనా పాల్గుణా" అనె వాయవ్వ. ఆ వురమడం వురమడము వొగ నిమిషంసేపు యిమానాలమోతమాదిరిగా మోగిపొయ్యింది. ఉరుము సద్దుమణుగుతానే వచ్చేసింది చూస్కో వాన.. ముట్టికొండ నుంచి నక్కలగుట్టమిందికీ నక్కలగుట్టకాణ్ణించి బట్టుపల్లెమిందికీ నిముషంలో వొచ్చేసింది. బలమైన మోజు.
హోరుమని కుండపోతగా పో..యించేపు పెద్దపెద్ద చినుకులతో నిలకురిసేటప్పుటికి, "ధున్" అని శబ్దంజేస్తా వొక పక్కన పడిపాయ మా పారిగోడ. అప్పుడొచ్చేసింది మాయవ్వకు యేడుపు, నిజ్జంగా కడుపులోనుంచి పెరక్కొచ్చేసింది. మా మామ ఏడ్చేసినాడు. వాళ్లనుజూసి నాగ్గూడా యేడుపొచ్చేసింది. మా గోపీగాడు ఆ వాననూ, పారిగోడనూ, మాయవ్వనూ మార్చి మార్చి చూస్చాండాడు. ఇల్లిడిసిపెట్టిపోతాండము, పల్లెనే యిడిసిపెట్టేసి పోతాండామే, దరిద్రమంతా ఈణ్ణే యిడిసిపెట్టిపోతాండామని అనుకుంటాండామే - మ్.. అయినా యేడుపేనా!
వరండా ఎదురుగ్గా పారిగోడ. ఆ ఇటికెలగోడ కింద మోకాటెత్తుదాఁక వుండాల్సిన గునాదిరాళ్లు మాత్రం లేవు. దాంతో పారిగోడ గాల్లోనిలబడినిట్టుగా వుండాది. ఆ గోడకిందికి పిల్లాపీచూ గొడ్డూగోడా రాకండాజూస్తాంది మాయవ్వ.
వానజోరు పెరిగేగొదికీ మా పారిగోడ పర్ర్మని, రోంత పక్కకు ఒరిగినిలబడె. తోస్తేపడేటట్టుగా వుండాది. మాయవ్వ శానా బాదపడిపాయ. మా మామగూడా అవ్వతోపాటు బాదపడతాండాడు.
"ఆ గోడకట్టేదానికి అంత శం-బడితిమి ఇంత శం-బడితిమి, అంతంత సిమ్టీ(సిమెంటు) పోసి నిలబెడితిమి, ఆ సిమ్టీ గెట్టిపడేదాఁకా పీర్రాతికాణ్ణించీ నీళ్లుమోసకచ్చి ఒకమొయిన పోసిపోసి వొడబడితిమి" అని మొదులుబెట్టింది మాయవ్వ.
"యట్టా పడేదేగదా, నేనే తోసిపడేచ్చా౨" అంటా మంచం దిగితి. గోపీ కూడా దిగబాయె.
"పెద్ద పయిలుమానువేలే, మర్యాదగా వొచ్చి మంచం మింద కుచ్చో" అవ్వ నన్ను కసిరిన కసరటానికి గబుక్కున మంచమెక్కేసినా.
"ఈ వానలకు యట్టా పడిపొయ్యేదే గదా, మనమే పడేజ్జా౨ము. ఎవురైనా దానికింద పడతారేమోనని కావిలిగాసే పనుండదుగదా!" ఈసారి మావయ్యా మామామా నన్ను వొగ సూపుజూసినారూ .. అంత యీనంగా జూసినారు.
నాతోమాట్టాడ్డం మానేసి, వానదేవునితో చెప్పినిట్టుగా, "ఈనాటితో ఇల్లు బోసిపాయ. పల్లెకు మొగదాల వుండాం, పారిగోడ ల్యాకండాపాయ!" ఏడుపుమొగంబెట్టి చెబుతానేవుండాదిగాని, అవ్వకు దుఃక్కంరాలా. వొస్తేబాగుండునని శం-బడతాన్నిట్టుగా వుండాది నాకు ఆమె మాటలు యింటావుంటే. ఏమంటే, ఆ గోడను నా యడమకాలితో ఒక్క తోపుతోసి, అంత గోడ దబ్బున కిందబడి పగిలిపోతే యెట్టుంటాదో సూడాల - అని ఒకపక్క నాకు పీకుతాంది.
ఇంతకూ పారిగోడకిందున్నె రాతికట్టు యాడికిబోయెనో నేను చెప్పలా కదా? అది యాడికో పోలా. మా సంతవనంలో గునాదుల్లోకే పొయింది. సంతవనం అంటే మా చిన్నమామిడితోటా వొరిమడీ వుండేచోటే. మా తాతకాలంలో ఆ స్థలంలో సంత జరిగేదంట. ఆ సంత ఆ తరవాతెప్పుడో యీరబల్లెకు మారిపొయ్యింది.
బట్టుపల్లెలో చేదబాయికాణ్ణించి నీళ్లుమోసే పని తప్పినట్టూ, ఆ రాతిమిద్దెలో తేళ్లబాధ తప్పించుకున్నట్టూ, గొడ్డూగోదా పడకుండా మామిడితోటను పెంచినట్టూ, కూత బెడితే యీరబల్లెకు యినబడేంత దగ్గిరగావున్నిట్టూ, దొంగదో-మంచిదో కరంటు కూడా వున్నిట్టూ వుంటాదని సంతనంలో చిన్న బోదకొటం ఒకటి యేస్కొని వుండిపోదామనుకున్యాం. కలిగిననాడు ఒక చిన్న హవేలీ కట్టుకుందాం అని గునాది తీసిపెట్టినాం. ఆ గునాదికోసమే బట్టుపల్లె పారిగోడ నుంచి రాతికట్టును వూడబెరకడం. మంచి కొండరాళ్లు.
పొయ్యిలోకట్టెలకు కొదవల్యా. బుడ్డీ ఎదురుగ్గా పుస్తకంబట్టుకోని కూచ్చునేబాద ల్యా. బుడ్డీమిందికి తూగి తలెంటికలు కాల్చుకునే బదులు, కరంటు బలుబు కింద హాయిగా సల్లగాలిలో మంచం మింద కుచ్చోని సదువుకోవచ్చు. బుడ్డీ ఆరిపోతుందనే భయంల్యా. శ్రీ శ్రీనివాసా కాన్వెంటుకు క్యారీల్లో అన్నంబెట్టుకొని పోవాల్సిన పన్లా. మధ్యానం ఇంటికే వొచ్చి, చిత్రసీమ ఫిలింగీతాలు వింటా తిని, సెకండుబెల్లు కొట్టేలోగా పోవచ్చు. అన్నిటినీ మించి - ఇష్టమొచ్చినన్ని నీళ్లుబోస్కోని ఇష్టమొచ్చినన్నిసార్లు స్నానాల్జెయ్యొచ్చు. ఇష్టమొచ్చినప్పుడు మా బాయిలో ఈతాడిరావొచ్చు. ఈ వారందినాల ముసురుకు, ఆరోజు పెద్దవానకూ కోమటోనిచెఱువు మొవరబోతాందన్యారు చూసొచ్చినోళ్లు. చెఱువునిండి కాలవసాగిందంటే మా బాయి నిండుతాది. సమచ్చ౨రం పొడుగునా బాయిలో నీళ్లుంటాయి.
సంబరపడాల్సింది ఇంతుండఁగా - ఆ ఒంటిపొరగోడ వొరిగిపోతాందని వొగటే బాధపడిపోతాందే మాయవ్వ! కచ్చితంగా నాటకమాడతాందని నాకు అర్థమైపొయ్యింది.
ముట్టికొండ మింద నిట్టనిలువుగా ఒక మెరుపు మెరిశ. కండ్లు నాశనంగాపోతాయేమో అనిపిచ్చింది. అప్పుడొచ్చిందొక శబ్దమూ - పెఠిళ్లుమని మా పెంకుటిల్లు పగిలిపోతుందనేటిగా వొచ్చింది. భయపడి అందరమూ చెవులు మూసుకున్యాం. నేనైతే నిజ్జంగా బిత్తరకపొయినా. మా ముగ్గురినీ చేతలకిందికి తీసుకొని "అర్జనా పాల్గుణా" అనె వాయవ్వ. ఆ వురమడం వురమడము వొగ నిమిషంసేపు యిమానాలమోతమాదిరిగా మోగిపొయ్యింది. ఉరుము సద్దుమణుగుతానే వచ్చేసింది చూస్కో వాన.. ముట్టికొండ నుంచి నక్కలగుట్టమిందికీ నక్కలగుట్టకాణ్ణించి బట్టుపల్లెమిందికీ నిముషంలో వొచ్చేసింది. బలమైన మోజు.
హోరుమని కుండపోతగా పో..యించేపు పెద్దపెద్ద చినుకులతో నిలకురిసేటప్పుటికి, "ధున్" అని శబ్దంజేస్తా వొక పక్కన పడిపాయ మా పారిగోడ. అప్పుడొచ్చేసింది మాయవ్వకు యేడుపు, నిజ్జంగా కడుపులోనుంచి పెరక్కొచ్చేసింది. మా మామ ఏడ్చేసినాడు. వాళ్లనుజూసి నాగ్గూడా యేడుపొచ్చేసింది. మా గోపీగాడు ఆ వాననూ, పారిగోడనూ, మాయవ్వనూ మార్చి మార్చి చూస్చాండాడు. ఇల్లిడిసిపెట్టిపోతాండము, పల్లెనే యిడిసిపెట్టేసి పోతాండామే, దరిద్రమంతా ఈణ్ణే యిడిసిపెట్టిపోతాండామని అనుకుంటాండామే - మ్.. అయినా యేడుపేనా!
కామెంట్లు
ఈ పదాలు ఇలా వుంటే ఇంకా బాగుండేదేమో
మా అత్తమ్మ కొడుకు ---మా అత్త కొడుకు
పెద్ద పహిలుమానువేలే ---పెద్ద పయిల్మానువులే
శ్రీ శ్రీనివాసా కాన్వెంటుకు -- శ్రీ శ్రీనివాసా కాన్మెంటుకు
భాస్కర రామిరెడ్డిగారూ, నమస్తే. మీరు చేసినవి చాలా మంచి సూచనలే. యాసవిషయంలో నాకు సందేహం లేదు కానీ, కొన్నిపదాల విషయంలో వుంది. ఉదాహరణకు, మామూలుగా అందరూ అత్త అనే పలుకుతారు. అత్తమ్మ అనేది మాయింట్లో మాకలవాటు కాబట్టి అట్లే నిలిపితే బాగుంటుందనిపించింది. పయిల్మాను-పహిల్మానులలో మొదటిది సరిగా అర్థంకాదేమోననే సందిగ్ధంతో కొంచెంసేపు ఊగిసలాట - ఇప్పుడు మార్చేస్తా. కాన్వెంటును మామూలు జనాలంతా కారిమింటు అనేవాళ్లు. కొందరు పిల్లకాయలు, కొందరు చదువుకున్నోళ్లూ కాన్మెంటు అనేవాళ్లు. ఆ రెండూ తప్పే, ఒకసారి స్పెల్లింగు చూడు అని మా నాయన మాకు చెప్పడంతో కాన్వెంటు అనడం మొదట్నుంచీ నాకలవాటయింది. రాసే ప్రతిసారీ నాకు ఊగిసలాటే. నేను చెబుతున్న కథ కాబట్టి నేను పలుకుతూవుండిన పదాల్లోనే చెప్పాలనుకున్నాను. సరిపోతుందంటారా?
పయిలుమానువేలే అన్నది కూడా అప్పుడప్పుడు వాడతాం.
చిత్ర సీమ - ఫిలిం గీతాలు పన్నెండు - నలబై కి, మళ్ళా ఒగటిన్నరకి. ఒగటి పదహైదుకి పాడిపంటలు - ఏకాంబరం, చిన్నవ్వ :-) భలే గుర్తుకొస్తన్నాయ్ అన్నీ
మీ "పారిగోడ " ఆత్మ కథామాలిక ఆసక్తికరంగా ఉంది.
మరిన్ని మీ అనుభవాలను ఆస్వాదించేందుకు ఎప్పటిలాగే ఎదురుచూస్తూ!
.తవ్వా ఓబుల్ రెడ్డి.
- jagannadha sarma
editor
navya weekly
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి
ఇక్కడ తెలుగులో వ్యాఖ్యనించలేకపోతే, అంకెలతో వ్యాఖ్యానించవచ్చు. నచ్చింది 5/10. చాలా బాగుంది 7/10 ఇలాగ.